Hüzünlü Şair

Işıkların olmadığı yerde karanlığa alışırsın.
Farkında değilsin
sen yaşamak için bu dünyaya aşıksın
Kaldırımda otururum
Düşünmem için kendime bir yalan bulurum,
Birden Elimi Tutar Rüzgar,Onunla sokaklarda savrulurum.
Ne kötü yok artık sevgilim,kalmadı sarılacağım,
Bir Baktım şöyle Tek dostum kalmış Yalnızlığım,
Gülücüklerimi Aşka satmıştım,
Ama Aşk bitti,
Şimdi nasıl geriye alacağım,
Bir terslik işte başladımı bitmiyor,
Dertler insana çok şey öğretiyor.
Geçen günlerimin çoğu anlamsız bir boşluk
Nedendir bilmem sana bir türlü yaklaşamadım mutluluk,
Söylenecek çok şey var içimde
Yazsam Tüm sözlerimi yetmez bir defter yada bir kağıthane,
Bir Hüzünlü Şair'im işte
Yaşıyorum Yıkılmış Kelimelerle
Harfler Zincir gibi kenetlenmişler birbirine
Unutsam birini küser Heceler Küser Cümle
Hayatta Böyle Bunu Bilmelisin
Birini Kazanırken Bir çok şeyi kaybedersin.

Eyüp ÇAKIR